34. "Jak poskromić Lwa"

~**~
No to jestem z nowym rozdziałem :) Jejku, jak ja Was wszystkich kocham <3 Tacy kochani, cudowni, najlepsi czytelnici, jakich mogłam sobie wymarzyć! Nie mówię "czytelniczki", ponieważ wiem, że czytają mnie również czarodzieje :> Te wszystkie życzenia powrotu do zdrowia, aż cieplej na sercu <3
Rozpiszę się na koniec, zapraszam do czytania :3
~**~
Mats zaczął myśleć.
Już gdzieś słyszał to imię. I to nawet całkiem niedawno. Tylko gdzie i kiedy?
-Jade?- spytał i próbował sobie przypomnieć, skąd zna to imię.
Blondynka poprawiła swoje długie włosy i uśmiechnęła się do siebie pod nosem.
-Tak. Czyżbym była sławna wśród Ślizgonów?- Posłała mu żartobliwe spojrzenie.
Szatyn zmarszczył śmiesznie nos. Gdzie on już to słyszał?
-Wśród Ślizgonów chyba jeszcze nie- zażartowa i zaakcentował słowo "jeszcze".- Ale wśród Gryfonów chyba bardziej, co?- Już pamiętał.
Na twarzy czarownicy drgnął mięsień, po czym uśmiechnęła się nerwowo.
-W końcu jestem Gryfonką.- Wypięła dumnie pierś do przodu. Była znana w swoim Domu, a nawet bardzo znana. Ale o wszystkim nie musi mówić.
-Nie da się nie zauważyć- odpowiedział i zdjął wcześniej poszukiwaną książkę z półki.
Niebieskooka zmrużyła oczy.
-Co to niby miało znaczyć?- spytała i spojrzała na niego uważnie. Ciekawy chłopak z niego.
-No wiesz- zaczął i posłał jej lekki uśmiech.- To widać. Po twoim sposobie zachowania. Pewna siebie, jednak ostrożna w swych ruchach. Język też masz cięty. Idealna Gryfonka.- Tak, on znał się na ludziach i potrafił ich od razu przejrzeć.
Jade zarumieniła się lekko. Nie sądziła, że można z niej czytać, jak z otwartej księgi. Ale zrobiło to na niej jakieś tam wrażenie.
Teraz to ona mu się przyjrzała. Nie powiedziałaby, że jest Ślizgonem. Jego ruchy były zamszyste, a on sam wyglądał na takiego, który robi wszystko do samego końca. Idealista.
-Nieźle- odpowiedziała i podeszła do szatyna.
Zielonooki uśmiechnął się pod nosem. Ta Jade była urocza. Nie rozumiał czemu Hermiona i Ginny, aż tak jej nie lubią.
-Interesuje cię Historia Magii?- Odchyliła okładkę, jednocześnie muskając palcami jego dłoń.
-Ciekawość, kolejna cecha typowo gryfońska- powiedział, a dziewczyna zachichotała.
To jego ostatni rok w Hogwarcie, więc może się trochę zabawić. Tym bardziej, że Jade do złudzenia przypomina Victorię. I to nie tylko z wyglądu, ale również z charakteru.
Gryfonka stała tak blisko, że doskonale wyczuwał jej wiśniowe perfumy oraz mógł policzyć drobne piegi na kształtnym nosku dziewczyny.
-Ty chyba też, skoro cię uprzedziłem w wypożyczeniu jej- zauważył i przesunął się trochę.
-Można tak powiedzieć- odparła wymijająco.
Kiedy Bell chciał coś powiedzieć, usłyszał jakiś szmer za sobą, ale gdy się odwrócił nikogo tam nie zobaczył.
Natomiast Jade zrobiła się trochę bledsza.
Przecież miała być sama. Nie podoba jej się to.
Spojrzała jeszcze raz w tamtym kierunku, a potem zwróciła lekko zlękniony wzrok na Ślizgona.
-Muszę iść- powiedziała.- Zobaczymy się jeszcze?- spytała, gdy już odchodziła.
-Chyba tak.- Wspaniale.
Blondynka uniosła kąciki ust ku górze, po czym zaczęła zmierzać w kierunku drzwi.
-Ej, Jade!- zawołał za nią.
Blondynka zatrzymała się przy końcu alejki regałów.
-Trzymaj tą książkę- powiedział, i jako że nie była za bardzo gruba, rzucił ją w stronę dziewczyny.
Niebieskooka zgrabnie ją złapała i posłała szatynowi szeroki uśmiech. Następnie odeszła w stronę wyjścia, zalotnie kołysząc biodrami.
Mats z szerokim uśmiechem na twarzy ruszył na zajęcia. Może jednak szczęście mu dopisuje. Na dodatek wciąż ma niezłą kondycję ścigającego.
Najwyższy czas zacząć nowy rozdział w życiu.
***
Minęły już cztery lekcje i na drodze do upragnionego weekendu stała jeszcze Transmutacja, Zielarstwo i Eliksiry. Najmniej przyjemne przedmioty.
Była przerwa obiadowa, więc Hermiona siedziała w Wielkiej Sali, jedząc zapiekankę, a siedzący obok niej Harry przyglądał się jej z lekkim rozbawieniem.
-Przy Malfoy'u wyostrzył ci się apetyt, Herm- zażartował, gdy dziewczyna sięgała po następną porcję.
-Bardzo śmieszne- sarknęła i włożyła widelec do ust.- Po prostu odreagowuję dzisiejszy poranek- dodała, gdy przełknęła kawałek kurczaka.
Potter od razu się skrzywił na samo wspomnienie lekcji Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami.
-Nawet mi nie przypominaj- mruknął i napił się soku z dyni.
-A tak poza tym, to jak tam twoje relacje z Parkinson?- spytała, sięgając po serwetkę.
Mina Wybrańca od razu zrzedła. Nie dość, że Pansy oskarżyła go o coś, co wcale nie jest prawdą, to jeszcze postanowiła traktować go jak powietrze. Ani razu się do niego nie odezwała, a jeśli już to zrobiła, to używała ciekawych epitetów 
-Przykro mi- powiedziała Miona. Z tego powodu dręczyło ją trochę sumienie.
Brunet posłał jej lekki uśmiech.
-Ale i tak postaram się czegoś dowiedzieć- odpowiedział i nadział na widelec kawałek obiadu przyjaciółki, która prychnęła oburzona, gdy ten właśnie przeżuwał jej zapiekankę.
Jednak "blondynka" nie odpowiedziała, tylko jęknęła głośno i oparła czoło o swoje dłonie.
Harry zaciekawiony rozejrzał się wkoło i zobaczył, co spowodowało zrozpaczenie Gryfonki.
Do stołu Gryffindoru zmierzał Draco Malfoy.
-Potter.- Skinął mu głową i usiadł między nim, a Mioną.- Cześć, Hermiono- powiedział wesoło. Oj, coś mu się zdaje, że dzisiejszy dzień będzie ciekawy.
-Hej,... Draco- burknęła. Chyba nigdy się do tego nie przyzwyczai.
Zielonooki zakrztusił się piciem, gdy to usłyszał, a zdziwił się jeszcze bardziej, kiedy Ślizgon objął Gryfonkę jednym ramieniem.
-Nie zapędziłeś się trochę?- syknęła i spróbowała strzepnąć rękę, jednak bez skutecznie.
Smok uśmiechnął się pod nosem.
-Wydawało mi się, że chcesz wrócić do normalnego wyglądu- powiedział, ignorując zaciekawione spojrzenia uczniów.
-Bo chcę- westchnęła i spróbowała się nieco rozluźnić.
-No to musimy być dla siebie milsi. Powiedziałbym wręcz, że powinniśmy się zaprzyjaźnić- powiedział poważnym tonem. Może jednak dobrze, że spaprali tamten eliksir.
Herm nie miała za mocnych nerwów. Nie dla tego osobnika. Rujnował jej życie przez tyle lat, a teraz z takim tekstem jej wyskakuje. Oczywiście, przeprosił ją i w ogóle, ale takich rzeczy się nie zapomina. Owszem, powiedziała wtedy Matsowi, że da Malfoy'owi i Zabiniemu jakieś tam szanse, ale na jej przyjaźń trzeba sobie zapracować.
Dlatego teraz z paskudnym uśmiechem na twarzy chwyciła za swój widelec, nadziała na niego spory kawałek zapiekanki i wsadziła go Malfoy'owi do ust [nie, bez skojarzeń! ~dop. Aut].
-Smacznego, Dracusiu. Ostatnio tak ci to smakowało- zaświergotała i przyglądała się wściekłemu chłopakowi.
Harry nie wytrzymał i wypluł swój sok, po czym zaczął śmiać się, jak jeszcze nigdy.
Natomiast "szatyn" spojrzał wściekły na czarownicę, która przybrała najbardziej niewinny wyraz twarzy, na jaki było ją stać.
O, nie, Granger. Tak się nie będziemy bawić.
-Granger!- warknął, wcześniej połknąwszy jedzenie.
-Coś nie tak?- spytała i z udawaną troską spojrzała na Smoka.
-Nie przeginaj. Bo ja też umiem być taki zabawny- powiedział, a następnie spojrzał ze złością na bruneta.
-A ty, Potter, nie powinieneś iść?- spytał i wytarł usta serwetką.
-Wydaje mi się, że to jest stół Gryfonów, a ja... no wiesz... jestem Gryfonem- powiedział, uspokajając się trochę.
-Och, jakiś ty śmieszny- sarknął.
-Dobra, idę.- Uniósł ręce w geście obronnym i wstał z miejsca.- Uważaj, Miona- zawołał do przyjaciółki i czując na sobie złowrogi wzrok Ślizgona, ruszył w stronę wyjścia.
-A, tak poza tym, to nie była wtedy zapiekanka, tylko sałatka- powiedział Draco, sięgając po pasztecika.
-Rzeczywiście, straszna pomyłka.- Przewróciła oczamiq, po czym również wstała z miejsca.
-A fy wdzie?- spytał z pełnymi ustami.
Hermiona zacisnęła mocno usta. Nienawidziła, jak ktoś robił właśnie tak. Wtedy od razu przypominał się jej Ron.
-Arystokrata, a nie zna manier?- spytała ironicznie, wzięła swoją torbę i ruszyła na lekcje.
Chwilę potem zrównał się z nią Ślizgon.
-No wiesz? Ja dla ciebie taki miły jestem, a ty mnie chyba wciąż nie lubisz- zaskamlał, lecz jego "czekoladowe" tęczówki wręcz śmiały się do każdej napotkanej osoby. Charakter Granger.
Herm zacisnęła usta tak, że przypominały teraz bardzo cienką kreskę. Wolała nie wybuchać złością w Wielkiej Sali pełnej uczniów. I nauczycieli. Nie daj Merlinie, a dostaliby szlaban w ostateczności. I zapewne musieliby być w bibliotece, a ona pierwszy raz w życiu nie miała najmniejszego zamiaru tam iść.
Tak więc, czarownica złapała chłopaka za nadgarstek i wyciągnęła go na korytarz. Gdy się upewniła, że drzwi są zamknięte, dźgnęła "szatuna" palcem w tors i zaczęła syczeć.
-Czy ty naprawdę jesteś taki głupi? Bo, aż ciężko mi w to uwierzyć. Myślisz, że swoimi głupimi tekstami jakoś odwołasz te skutki uboczne? Nie, Malfoy! Przez to jesteś jeszcze bardziej denerwujący i przez to mam jeszcze większą ochotę utopić cię w kociołku na najbliższej lekcji tych głupich Eliksirów. Słuchaj, pamiętam tamtą rozmowę i to, że zakopaliśmy ten topór wojenny, ale ja tego nie zapomniałam. I nie zapomnę. Za długo to trwało, Malfoy. Owszem, chcę wyglądać jak dawniej, ale ty i ten twój sposób do tego nie prowadzicie- skończyła w końcu.
Draco patrzył na nią chwilę, a potem powiedział chyba najmniej oczekiwaną odpowiedź, na jaką liczyła Gryfonka.
-Bardzo dużo razy użyłaś słowa "głupi".
Trzymajcie mnie.
Dziewczynie wręcz opadały ręce.
-Bo.jesteś.głupi.kretynie- warknęła. Nie miała dzisiaj za dobrego humoru.
Tym razem Smok powstrzymał się przed jakimkolwiek komentarzem, bo zamiast tego jęknął cicho i wbił oskarżycielski wzrok w Mione.
-Brawo, Hermiono. Jesteśmy dzięki tobie kolejny krok w tył- sarknął.
-Co?- spytała głupio i spojrzała na "szatyna". -No, nie- jęknęła przeciągle.
Na początku ich włosy zamieniły się tylko kolorami. Teraz natomiast, spływające kaskadami na plecy włosy Hermiony były proste, jak drut. Ani jednego loczka, czy fali. Zaś idealnie ułożona fryzura Smoka... nie była już tak idealnie ułożona. Jego "brązowe" włosy były poskręcane we wszystkie strony, co powodowało niezły harmider na głowie czarodzieja.
-Zabije cię, Granger, za to gniazdo. Przysięgam- powiedział powoli i cicho. To było przerażające.
-Przepraszam- odpowiedziała niewinnie i powstrzymywała śmiech.- Ciesz się, że przynajmniej długościami się nie zamieniły- dodała i zachichotała cicho.
Jeszcze tego mu brakowało! Wtedy, to by nie wyszedł ze swojego dormitorium, aż nie wróciliby do swoich naturalnych wyglądów.
-Chodź na tą Transmutacje- oznajmił bez większego entuzjazmu.
-Tak jest, Lady Loczek- parsknęła, a na widok morderczego wyrazu twarzy chłopaka zaśmiała się perliście. Pora się wyluzować.
Szli kawałek w ciszy, jednak dziewczyna raz po raz wybuchała nagłym atakiem śmiechu, co wcale nie poprawiało mu humoru.
Kiedy Gryfonka parsknęła jeszcze raz, ten w końcu odepchnął ją lekko jedą ręką od siebie.
-Uspokój się, Gryfonko jedna- powiedział zniecierpliwiony i zaczął wspinać się po schodach.
-Oj, no nie obrażaj się, kędziorku.- Zrównała się z nim i śmiała się cicho.
-Granger, ja nie żartuję- syknął i skręcił w najbliższy korytarz.
-A gdzie podziała się "Hermiona", co?- spytała i poprawiła torbę na ramieniu.
Smok na chwilę się zatrzymał. On tu chyba czegoś nie rozumiał.
-Najpierw się wściekasz za to, że próbuję coś zrobić z naszym wyglądem, i że proponuję coś w rodzaju tymczasowej przyjaźni, a teraz sama masz ubaw w najlepsze?- Co to za kobieta?
Miona lekko zmarszczyła nosek i odpowiedziała po krótkiej chwili namysłu.
-Tak, mniej więcej tak jest.- Wzruszyła ramionami.
-Jesteś nienormalna-stwierdził i ruszył dalej.
-Nie prawda!- oburzyła się i dogoniła Ślizgona.- Po prostu na moją... sympatię trzeba sobie zasłużyć. A ty jesteś... Jakby to ująć. Zbyt nachalny.- Spojrzała na niegp wesoło.
Malfoy nie skomentował tego w jakikolwiek sposób. Cóż... Kobieta zmienna jest.
***
-Dzisiaj kontynuujecie tamto zaklęcie. Mam nadzieję, że pamiętacie, co robiliśmy na poprzedniej lekcji.- McGonagall tłumaczyła uczniom, ale po ich minach wywnioskowała, że nie za bardzo pamiętają cokolwiek.- Powodzenia- dodała bez entuzjazmu i zasiadła za katedrą. Teraz ma trochę papierkowej roboty, więc potem poprzygląda się co też ci absolwenci wyczyniają.
Gdyby tylko wiedziała, jak ta lekcja będzie wyglądać...
*
Hermiona i Draco wstali ze swoich krzeseł, po czym udali się na środek klasy. I od nowa muszą "oczyścić" swój umysł ze wszelkich zbytecznych myśli.
-Tylko tym razem nie panikuj, jak wyjdzie mi zaklęcie.- Posłał jej lekki uśmiech. Tak, on zdecydowanie zapamięta do końca życia wąsiastą Granger.
-Ale śmieszne- mruknęła i wycelowała różdżką w chłopaka.
Skup się, Herm. Przecież potrafisz dużo trudniejsze zaklęcia.
-Pilosus- powiedziała zdecydowanym głosem.
Obserwowała, jak promień światła leci w kierunku "szatuna" i rozbija się na jego twarzy. Czekała, aby zobaczyć jakiś efekt, jednak go nie było. Zaklęcie  z n o w u  jej nie wyszlo.
-Och, no co jest?- spytała samą siebie i ze złością spojrzała na swój magiczmy patyk.
-Mała flustracja?- spytał rozbawiony. Z charakterem tej Gryfonki miał o wiele lepszy humor. Natomiast nie można chyba powiedzieć tego samego o samej Gryfonce. Jeśli on też jest czasami taki paskudny, to naprawdę podziwiał Blaise'a i Matsa, że z nim wytrzymują.
Herm nie zdążyła odpowiedzieć, gdyż tym razem w jej kierunku poleciało zaklęcie. Przymknęła lekko oczy, a po chwili poczuła się tak, jakby ją prąd kopnął. Zaciekawiona otworzyła oczy, aby przejrzeć się w oknie, jaki chłopak zrobił postęp. Lecz coś było nie tak. Było inaczej...
Nie widziała kolorów, klasa była przeważnie w czerni i bieli. Wzrok jej się chyba też wyostrzył.
-Co...?- zaczęła, ale Ślizgon wszedł jej w słowo.
-No nieźle.- Zagwizdał z uznaniem. Musiał przyznać, te lekcje są w miarę ciekawe.
-Znowu coś schrzaniłeś?- jęknęła i podeszła do najbliżej rzeczy, w której mogłaby się przejrzeć. Już po chwili wzrok całej klasy był w niej utkwiony.
-Wow.- Tylko tyle zdołała powiedzieć.
Ćwiczyli to zaklęcie dopiero drugi raz, a Malfoy'owi szło dobrze. Nawet bardzo dobrze. I gdzie tu sprawiedliwość na tym świecie?
Jej "stalowe" tęczówki, które wiały chłodem zniknęły. Na ich miejscu pojawiły się brązowe, pełne życia, opanowania i wyższości oczy, które bacznie obserwowały to, co się działo wkoło nich.
-Brawo, panie Malfoy- pochwaliła go dyrektorka, która również zwróciła na nich uwagę.- Wracajcie do ćwiczeń- dodała.
Smok prychnął cicho. Bez żadnych punktów?
I chyba pomyśleli o tym samym, bo Miona spojrzała na niego tymi dzikimi oczami.
-Teraz.
Draco skinął głową. Wiedział mniej więcej na czym polegał plan Hermiony. W sumie, to tam nie było za wiele teorii. Ważniejsza była praktyka.
Herm westchnęła głośno- na tyle, aby naiczycielka wiedziała co się dzieje. Następnie powolnym ruchem podeszła do Ślizgona, czując na sobie wzrok Opiekinki.
-Żelazna Dziewica na straży?- spytał chłopak, stając w ten sposób, aby całkowicie zasłonić "blondynkę".
-Chyba tak.- Waruszyła ramionami.- Z resztą zaraz się przekonamy- szepnęła.
Czarownica przysunęła się bliżej chłopaka i zaczęła bawić się jego kołnierzykiem od koszuli, podczas gdy on powoli położył swoje dłonie wokół jej bioder. To bylo... dziwne uczucie.
Mogłaby przysiądz, że nauczucielka patrzy właśnie prosto na nich. Dlatego też chwyciła za krawat "szatyna", po czym przyciągając go bliżej siebie dzięli niemu, pochyliła się do przodu, aby wyglądało to tak, jakby szeptała mu coś do ucha. Tak, zdecydowanie dziwnie się czuła. W ciągu tych kilkunastu dni oni byli ze sobą zbyt często w tak bliskich kontaktach. O, Merlinie.
Miona nie mogła się powstrzymać przed spojrzeniem na profesorke. Dlatego też czekała, aż tamta pierwsza opuści wzrok. I po chwili tak się stało.
-Bingo- powiedziała cicho, po czym się wyprostowała.
-Pamiętaj, że mam u ciebie przysługi.- Chciał ściągnąć dłonie z ciała Gryfonki, ale ta zaraz zareagowała. Przytrzymała mu dłonie, ignorując dziwne uczucie.
-Jeszcze nie. Zabawa jeszcze trwa- szepnęła.
-Chyba powinnaś sobie zrobić jakąś książkę z tymi obietnicami i w ogóle.- Nie to, żeby nie było mu to na rękę. W końcu ma już jakieś tam zbliżenie z Granger.
Miona przewróciła oczami. Oczywiście, bo on się męczy.
-Nie przesadzaj. Dzięki temu pewnie wrócimy szybciej do swoich wyglądów- odpowiedziała i położyła jedną dłoń na jego szyi. To jeden z najdziwniejszych momentów jej życia.
Smok uśmiechnął się pod nosem. Skoro Granger stawia sprawę w ten sposób, to należy ją wykorzystać na całego.
-Okey, masz rację- powiedział przeciągle.- W takim,razie idźmy jutro do Hogsmead. Razem- dokończył.
Obserwując wyraz twarzy Hermiony, która zapewne rozważała wszystkie za i przeciw, wzmocnił uścisk, ttm samym przyciągając czarownicę bliżej siebie.
-W porządku- odpowiedziała.
-Prawidłowa odpowiedź, panno Granger- odparł i z cwanym uśmiechem pochylił się nad Herm.
Ale cokolwiek chciał zrobić, nie zrobił tego, ponieważ oboje poczuli, jak jakieś zaklęcie w nich uderzyło, tym samym rozdzielając ich od siebie.
Zdezorientowani rozejrzeli się po klasie i zobaczyli zdenerwowaną nauczycielkę Transmutacji, trzymającą jeszcze różdżkę w górze.
Ups.
-Przepraszam, że wam przerywam, ale nie wiem czy wiecie, jesteście w klasie. Na lekcji- powiedziała zła.
Ponownie wszyscy uczniowie patrzyli tylko i wyłącznie na nich.
Miona wbrew sobie zarumieniła się lekko. Natomiast Draco uśmiechał się szeroko. Był już tak blisko.
-Przepraszamy, nie zauważyliśmy- odparła kwaśno i wstała z podłogi. -Cofnij to zaklęcie, bo już trochę kręci mi się w głowie- zwróciła się do "szatyna", który o dziwo był bledszy niż zwykle.
-Nie tylko tobie- mruknął do siebie.- Nie pamiętam zaklęcia- odpowiedział z niewinnym uśmieszkiem. Ma za swoje, ta jedza.
-Nie kłam, Malfoy. Cofnij zaklęcie- powiedziała twardo. Przecież nie będzie chodziła po szkole z takimi oczami.
-Ja przecież nigdy nie kłamię.- Oparł się o ławkę. Wciąż nie poszedł do pielęgniarki z tym zadrapaniem.
-Jak to n... Wszystko w porządku?- spytała, przyglądając się Ślizgonowi.
-Tak, czemu pytasz?- Spostrzegawcza.
Miona zamyśliła się na chwilę. Po chwili na jej usta wkradł się złośliwy uśmiech.
-No wiesz, chciałeś mnie pocałować.- Spoglądała na chłopaka.
-Zdawało ci się, Hermiono.- odpowiedział i wyprostował się.
-Nie prawda.- Pokręciła głową i zrobiła krok w tył.
-Skoro tak twierdzisz, to dlaczego się nie odsunęłaś?- spytał i triumfalnie się uśmiechnął.
Herm na chwilę się zmieszała, jednak szybko odpowiedziała.
-Trzymałeś mnie, więc nie miałam jak.- Zrobiła kolejmy krok w tył, gdy zauważyła, że chłopak robi kroki w jej stronę.
-Ściemniasz.  Aż tak bardzo tego chciałaś?- spytał i uśmiechnął się szeroko, robiąc kilka kroków w jej stronę.
-Nie gadaj głupot, Draco. I nie zbliżaj się do mnie, ty molestańcie [nie wiem czy jest takie słowo xd~ dop. Aut.] jeden- syknęła.
Gdy ta wymijała chłopaka, aby spakować swoje rzeczy do torby, ponieważ niedługo miał zadzwonić dzwonek, ten oczywiście musiał wykazać się swoim ślizgońskim charakterem, dlatego też złapał dziewczynę za nadgarstek i pociągnął w swoją stronę.
-Malfoy!- pisnęła i odpychała chłopaka od siebie.
-A gdzie "Draco", co?- zacytował ją.
-No naprawdę, bardzo śmieszne- sarknęła.
-Mnie trochę to bawi- powiedział i tym razem tylko dla zdenerwowania "blondynki" ponownie nachylił się w jej stronę.
-Całuj książkę, kędziorku.- Uśmiechnęła się do siebie, przystawiając podręcznik od Transmutacji do nosa chłopaka.
-Jędza- syknął i rozmasowując sobie nos, puścił dziewczynę, która z triumfalnym uśmiechem na twarzy ruszyła w stronę ławki.
Czekoladowooki musiał przyznać, że ta lekcja była dość ciekawa. A następne będą jeszcze ciekawsze. Pozostały jeszcze Eliksiry i Zielarstwo. Tyle możliwości.
-Ej, Hermiona- zawołał za nią.
Miona odwróciła się w jego kierunku, ale od razu zamknęła oczy. Po chwili je otworzyła i widziała w normalnych kolorach. Nareszcie
-A gdzie "dziękuję"?- spytał, podchodząc do niej.
-Nie zasłużyłeś- westchnęła, po czym zarzuciła torbę na ramię, a następnie ruszyła w stronę drzwi, gdyż zadzwonił dzwonek.
***
Minerva McGonagall jako ostatnia wyszła z sali. Nie podobało jej się zachowanie byłych Prefektów Naczelnych. To oczywiste, że oni robią to wszystko, aby się zemścić. Jednak mimo to nie podobają jej się relacje Dracona i Hermiony. To zbyt... niecodzienne. Dlatego też wie, że ta dwójka zapewne ma całą mase pomysłów na najbliższe kilka dni. Szkoda tylko, że zapomnieli, że to ona jest tu dyrektorką i ma nad nimi przewagę. To ona musi wybrać kolejnych Prefektów Naczelnych oraz wyznacza szlabany. A o ile pamiętała, to panna Granger miała niedługo urodziny, więc szkoda by było, gdyby miała cały dzień zajęty...
Teraz należy uprzedzić tylko nauczycieli.
~**~
Rozdział strasznie krótki, ale miałam tylko dwa dni na napisanie go, bo nie miałam wcześniej kompletnie czasu. Pocieszę Was jednak, że następny będzie duużo dłuższy, bo muszę sporo opisać :3  Mam nadzieję, że wybaczacie :) Błędy są, bo rozdział niesprawdzony i dodatkowo pisany na telefonie jedna reka :/  Szczerze mowiac to szkoda mi McGonagall, bo bardzo ją lubię :( Aaa, nic nie mówię!
A teraz z innej beczki :D
Konkurs się zaczął, więc można głosować. Nikogo nie zmuszam, bo jest to konkurs sms-owy. Mozna oddac jeden glos z jednego numeru, koszt sms to 1,23 numer 7122 o tresci : "K00265" :3 Pieniądze zebrane z tych wszyyystkich głosów zostanną oddane łódzkiej fundacji Gajusz, która wspiera hospicjum dla osieroconych dzieci.
Koniec innej beczki :D
Ferie są, więc będę starała się częściej coś pisać :> No, to tyle ;)