4. ,,Czyżbyś był zazdrosny?"

Gryfonka jeszcze przez chwilę stała w osłupieniu, nie mogąc sobie tego wszystkiego racjonalnie wyjaśnić
,,Daj spokój Hermiono! On był zmęczony i na pewno nic sobie z tego nie zrobi.” Z tą myślą weszła do swojego, nowego dormitorium.
Był on ogromny. Wszystko było w barwach Gryffindoru. Na środku pokoju stało wielkie łóżko, którego pościel miała naszytego lwa. Pomiędzy szafą a regałem z książkami były masywne, brązowe drzwi, na których widniał złoty napis : ,,Łazienka prefektów, Gryffindor- Slytherin”
-No tak. Zapomniałam, że muszę dzielić łazienkę z tym dupkiem.- mruknęła sama do siebie.
Przebrała się w bikini,

Bikini Hermiony

a następnie narzuciła na siebie zwiewną sukienkę i ruszyła w stronę drzwi. To samo działo się po drugiej stronie pomieszczenia.
-Granger?- powiedział ze zdziwieniem.
-Malfoy? – również nie kryła zdziwienia.- Co ty tu robisz ?- dopiero po chwili zdała sobie sprawę, że to zdanie nie miało najmniejszego sensu.
-To samo co ty. Chcę popływać.- wywrócił oczami.
-No to masz problem, bo ja też.- powiedziała z ironią.
-Czemu to ty szlamo masz dzisiaj zająć łazienkę jako pierwsza?
-Mogę również ciebie o to zapytać, ty nadęty arystokrato!- była już bliska wybuchu wściekłości. Malfoy chyba to wyczuł, bo kontynuował.
-Nie pozostaje nam nic innego jak wspólna kąpiel.- zaczął powoli, obserwując narastającą u niej złość.
-Chyba śnisz!- odpowiedziała ,,uprzejmym” głosem.
-Nie dokończyłem. Ale przed kąpielą musisz coś zrobić ze sobą, bo nie dosyć, że śmierdzisz szlamem to na dodatek wyglądasz jakby ci sklątka tylnowybuchowa wybuchła na tym, co ty nazywasz włosami.- spojrzał na nią i z triumfem mógł stwierdzić, że była bardzo blisko rzucenia się na niego z pięściami.- Och, ale nie przejmuj się. Chociaż już nie jesteś ,,Szlamą, córką bobrów.”- dodał.
Tego było już dla niej za wiele. Ciskała w niego piorunami z oczu, w których jednocześnie pojawiły się łzy. Draco dopiero po chwili spojrzał w jej czekoladowe tęczówki. W jednym momencie ujrzał w nich złość, która ustępuje smutku. Siedemnastolatka miała już coś powiedzieć, ale odpuściła sobie, gdyż poczuła łzy pod powiekami. Odwróciła się i poszła w stronę drzwi prowadzących do jej dormitorium.
-Granger! Stój, ja nie.. ja chciałem cię .. no wiesz o co chodzi.- wydukał w końcu.
Gryfonka natychmiast przystanęła. ,,Czyżby to możliwe, że pan Moim- celem- jest- zniszczyć- życie- Hermionie- Grenger chciał ją przeprosić ?! Przecież on często ją obrażał, jednocześnie doprowadzając do łez!” Dziewczyna postanowiła wykorzystać sytuację na swoją korzyść: Zmusiła się, aby parę łez spłynęło po jej policzkach. W tym samym momencie odwróciła się w stronę Ślizgona, unosząc przy tym jedną brew. Ten widok zupełnie wprawił chłopaka w zakłopotanie. Zbliżył się do dziewczyny.
-Słuchaj, bo tego nie powtórzę. Prze.. ja cię prze..- wziął głęboki wdech i kontynuował.- Granger ja cię przepraszam za to co powiedziałem.- odparł na jednym tchu.
To spowodowało, lekki uśmiech na jej twarzy.
-Że co?- powiedziała z niedowierzeniem.
-Mówiłem, że już tego nie powtórzę.- powiedział z niecierpliwością.
-Słyszałam, ale dziwi mnie to co powiedziałeś.
-Lubię cię zaskakiwać szlamciu.- uśmiechnął się szyderczo.
,,Ach, no tak. On się nigdy nie zmieni.”- pomyślała.
-Po co kazałeś mi tu zostać?- spytała chłodnym głosem, jednak jej oczy zdradzały szczere zainteresowanie.
-Już wcześniej mówiłem. Mamy w planach wspólną kąpiel.
-W twoich snach.!- syknęła Hermiona.
-W snach mam lepsze wizję.- poruszył sugestywnie brwiami, a za to dostał w ramię.- Jeszcze się przekonamy.
-Co ty..
Nie dokończyła, gdyż ten złapał ją w pasie, przerzucił przez swoje ramię zupełnie tak jakby nic nie warzyła i wskoczył z nią do basenu. Po chwili oboje się wynurzyli. Draco w świetnym humorze, jednakże mugolaczka wyglądała, jakby miała za chwilę przystąpić do mordu.
-CO TY DO JASNEJ CHOLERY WYPRAWIASZ MALFOY?!
On tylko wybuchnął głośnym śmiechem, widząc dziewczynę, której twarz była cała w rozmazanym makijażu. Ale ten śmiech nie był taki jak zwykle. Był .. szczery.
-Ugh. Nie znoszę cię, ty nadęty dupku !- jednak zaraz, gdy zobaczyła swoje odbicie w tafli wody, również zaczęła się głośno śmiać.
-Nie chciałaś się zgodzić, więc musiałem cię tu zaciągnąć siłą.- powiedział, uspokajając swój śmiech.- A teraz ściągnij ciuchy.- rozkazał.
-Co?- powiedziała, mierząc go wzrokiem.
-Nie, Granger, nie jestem jak ten nowy Gryfon. Chodzi mi o to, żebyś zdjęła sukienkę i została w samym stroju kąpielowym. Ja w porównaniu do tego McPersow’a brzydze się szlamem.
-To po co chcesz pływać ze mną w jednej wodzie?
Dopiero po chwili, gdy Draco miał już otwierać usta, aby coś odpowiedzieć, dotarł do niej sens jego słów.
-Czy ty czytałeś w MOICH myślach?!- warknęła na niego.
-Tak.- nie próbował kłamać.
-Nawet nie próbuj mi wmawiać jakiś bajeczek!- kontynuowała jakby nie słyszała jego wypowiedzi.
-Szlamciu, przecież mówię, że czytałem w twoich myślach.
-Gdybyś nie czytał w moich myślach nic byś nie wiedział, bo nie było nikogo na korytarzu jak mnie pocałował.
-Z tego co wiem Granger to mu oddałaś pocałunek.- powiedział z ironicznym uśmiechem na twarzy.
-Och, zamknij się !
Wyszła na chwilę z basenu, zęby ściągnąć przemoczoną sukienkę. Gdy Ślizgon ją ujrzał nie mógł oderwać od niej swojego wzroku pełnego pożądania.
-Wow.- powiedział do siebie szeptem.
-Dzięki.- odpowiedziała mu lekko się przy tym rumieniąc.
-Powiedziałem to głośno?- spytał unosząc brew ku górze.
-Taa. Uznam, że tego nie słyszałam, jeśli sprawi ci to przyjemność.- powiedziała mu ironicznie.
-Większą przyjemność sprawiłoby mi to, gdybyś też stroju się pozbyła.
-Goń się, Malfoy.- syknęła na niego.
Weszła do wody i na razie starała się pływać jak najdalej od Malfoy’a.
-Nie boisz się, że się upaprasz szlamem?- spytała, kierując swój wzrok ku Draconowi.
Lecz jego nigdzie nie zobaczyła.
-W końcu sobie odpuścił.- powiedziała z nadzieją w głosie sama do siebie.
W pewnym momencie coś ją pociągnęło za nogę w dół. Owym czymś okazał się tleniony chłopak. Natychmiast obróciła się w jego stronę, a że nie zdążyła złapać powietrza przy tym nagłym zanurzeniu, wyrywała mu się, chcąc wypłynąć na powierzchnię. Jednakże Draco, jak gdyby nigdy nic, przybliżył się do niej i ją pocałował. Hermiona otworzyła szerzej oczy. Co on wyrabiał? Jednak skorzystała z tegi tlenu...Po pewnym czasie oboje się wynurzyli.
-Malfoy! Jak mogłeś?- syknęła na niego oburzona.
-Ale o co ci chodzi? O wciągnięcie pod wodę, czy o uratowanie ci życia?- powiedział spokojnie, a na jego twarzy pojawił się kpiący uśmiech.
-O to i o to! Zaraz, czekaj. Jakie uratowanie życia?! Ty mnie pocałowałeś!- wrzasnęła na niego.
-Żebyś się nie udusiła pod tą wodą. Ja też o dziwo mam serce.- powiedział, udając oburzonego.
-A nie pomyślałeś, żeby mnie puścić?- warknęła.
-Teraz jak o tym, tak mówisz, to rzeczywiście. Mogłem to lepiej przemyśleć.- zaśmiał się cicho.
Słysząc to, uderzyła ręką w taflę wody. Tleniony nie zdążył uniknąć uniknąć ataku, więc dostał w sam środek twarzy.
-Cholera, Granger!- krzyknął, lecz po chwili oboje zaczęli się śmiać, tak jak wcześniej.- A tak poza tym, świetne usta.- Puścił do niej oko.
-Nie wiem, o czym ty mówisz.- powiedziała, lekko się przy tym rumieniąc.
-Oj, szlamciu nie udawaj.- Widząc zmieszanie na jej twarzy kontynuował.- Ten Ben McPerwsow ma szczęście.- uśmiechnął się pod nosem.
-A co? Czyżbyś był zazdrosny?- jednak zanim zdążył odpowiedzieć znowu zaczęła.- Czekaj chwilę. Wcześniej nazwałeś go po prostu Gryfonem. Trochę później zwyczajnie po nazwisku, a teraz pełnym imieniem. Znacie się?- spytała go, mierząc go wzrokiem, tak przenikliwym, jak samego Dumbledore’a.- Odpowiedz! -Można tak powiedzieć. Udzielałem mu kiedyś kilku hmm.. porad, ale uczeń przerósł mistrza.- zaśmiał się pod nosem.
-Co to znaczy?- uniosła lekko brew do góry.
-Niedługo sama się przekonasz.- puścił jej oko.- A co do tej zazdrości, to hmm.. sam w sumie nie wiem.- kolejne pojawienie się tego kpiącego uśmiechu na jego twarzy.
-Już się szlamu nie boisz?- zapytała ironicznie.
-Sz.. to znaczy Granger ja się zmieniłem. Voldemort nie żyje, a wraz z nim śmierciożercy. Nikt już za bardzo nie zwraca uwagi na czystość krwi.- powiedział spokojnie. Za spokojnie.
-Taa.. Udowodniłeś to nazywając mnie chwile temu ,,szlamcią”.- powiedziała z wyrzutem w głosie, jednak w jej oczach zabłysły iskierki zainteresowania.
-Wiem i .. przepraszam. Musisz zrozumieć, że to wszystko wpajali mi od samego dzieciństwa. To był zwykły nawyk.- ostatni wyraz starał dobrać się ostrożnie.- Obiecuję, że już nigdy nie nazwę cię Szlamą.
Hermionę zamurowało. Nie dosyć, że po raz drugi ją przeprasza, to zwierza jej się ze swojego dzieciństwa i obiecuje jej niemożliwe. Po chwili się otrząsnęła.
-Wow, Malfoy. Nigdy nie sądziłam, że użyjesz słowa ,,przepraszam” po raz drugi i to na dodatek w moim kierunku. Ale przyjmuję twoje przeprosiny.- dodała po chwili, widząc minę arystokraty.- Ale jaka mam pewność, że już nigdy nie nazwiesz mnie Szlamą przy najbliższej okazji ? – dodała z przekąsem, patrząc w jego szare tęczówki. Ujrzała w nich coś podobnego do żalu? Jednak szybko to wszystko z nich zniknęło.
-Ja ci się tu zwierzam i ZNOWU przepraszam, a ty nie potrafisz mi zaufać?- spytał jej, lecz po chwili zdał sobie sprawę jak te słowa musiały zabrzmieć bezsensownie w jego ustach.
-Dziwisz się? Przez tyle lat mnie upokarzałeś i wyzywałeś od szlam, a teraz oczekujesz ode mnie, że co? Że ci tak po prostu zaufam? Może od razu pójdźmy na zgodę do łóżka!- fuknęła na niego.
-Nie miałbym nic przeciwko- zaczął cicho, ale urwał, gdyż napotkał wzrok brązowookiej.- Rozumiem cię, że nie potrafisz mi uwierzyć, ale obiecuję, że się postaram. Daj mi szansę, aby zakopać ten topór wojenny między nami.
Kolejny wstrząs zdziwienia przeszedł przez jej ciało i umysł.
-Załóżmy, że dam ci tę szansę na naprawienie naszych relacji, jednak nadal nie jestem przekonana co do tego, że nie nazwiesz mnie już nigdy Szlamą.- powiedziała, patrząc mu w oczy.
-Cieszę się bardzo, Granger. Możemy zawrzeć umowę.- odpowiedział, również wracając swój wzrok w jej stronę.
-No tak. Stary Malfoy. Ale rozwiń tą myśl.- nadal nie spuszczała z niego wzroku.
-Umówmy się tak. Jeśli ja cię jeszcze kiedykolwiek nazwę Szlamą to..
-To przefarbujesz swoje włosy na różowo i będziesz w takich chodził przez tydzień!- powiedziała, parskając śmiechem. Wiedziała, że trafiła w jego czuły punkt, ponieważ Malfoy miał bzika na punkcie swojej fryzury.
Przez chwilę przypatrywała mu się z prawdziwym zainteresowaniem. On za to milczał przez pewien czas.
-Zgoda.- powiedział w końcu
-Widziałam, że odpuścisz bo.. Czekaj, co?- nie ukrywała zdziwienia.
-Zgadzam się na twoje warunki Granger. To co? Rozejm?- wyciągnął rękę w jej stronę.
Dziewczyna przyglądała mu się z podejrzliwością.( jeśli istnieje taki wyraz xD – dop. Autora) Rozważała wszystkie za i przeciw. W sumie chciałaby zażegnać ten konflikt, jednak nie była do końca przekonana.
-Hermiono, przecież obiecałem ci, że już cie nigdy nie nazwę Szlamą, więc nie rozumiem twoich obaw.- powiedział zniecierpliwionym głosem. Wiedział, że to ją przekona, wiedział, że nigdy nie usłyszała swojego imienia z jego ust, i że to zrobi na niej wrażenie.
-Rozejm, ale pod warunkiem, że nie będziesz mi czytał w myślach!- ochlapała go wodą, an co tylko przeklął.
,,Jak ono pięknie brzmi w jego ustach. Hermiono co się z tobą dzieje ?!”
-Okey, ale ty pójdziesz ze mną na ten bal w listopadzie w zamian.- w jego oczach dostrzegła błysk chytrości.
-Jeżeli tak dalej pójdzie to będziemy musieli pospisywać wszystkie umowy pomiędzy nami.- powiedziała, rozważając tą propozycję z balem.
-Nie panikuj. To jak? Zaszczycisz mnie swoją obecnością ? Możemy powiedzieć, że musimy iść razem ze względu na nasze obowiązki prefektów naczelnych, jeśli się mnie wstydzisz.- dodał z udawanym oburzeniem, widząc jak przygryza lekko swoją dolna wargę ust.
-Dobra, pójdę z tobą. Dosyć już tych obietnic!- uśmiechnęła się i odpłynęła od niego.
Mijały minuty, a nawet godziny przy ich wygłupach. Po raz pierwszy ona się w jego towarzystwie swobodna, nie musiała się obawiać, że za chwile usłyszy jakieś przykre słowa z jego ust. On natomiast nigdy nie uwierzyłby w to, że będzie kiedyś tak swobodnie rozmawiał z dziewczyną, której rodzice to mugole. Gdy już mieli iść do swoich dormitoriów, zadała mu pytanie, które wciąż ją dręczyło.
-Malfoy?- zaczęła cicho, gdyż była naprawdę zmęczona.
-Co?- odpowiedział z nutą zaciekawienia.
-Zastanawiam się, co cię nagle podkusiło do takiego kroku.
-Mówiłem ci już, że to nie ma sensu się kłócić z tobą, a poza tym Diabeł mi mówił, że chce cię lepiej poznać.- skłamał.
-Zabini?- zdziwiła się.- Dobra pogadamy jutro. Dobranoc.
-Dobranoc, Granger.
***
Miona cała wymęczona rzuciła się na łóżko.
-Hermiono, co ty wyprawiasz? Godzisz się z Malfoy’em, masz zamiar zaprzyjaźnić się ze Ślizgonami, całowałaś się z chłopakiem, którego znasz zaledwie kilka godzin.- powiedziała sama do siebie.- Ale skoro Ron robił co chciał z innymi dziewczynami, gdy byliście razem to teraz moja kolej.- uśmiechnęła się pod nosem. Z uśmiechem na twarzy pogrążyła się w głębokim śnie.
***
Draco usiadł na łóżku, zakrywając twarz w dłoniach.
-Co ty idioto wyprawiasz? Nie może ci być szkoda jakiejś Szla.. mugolaczki.- w porę się poprawił.
Ślizgon podszedł do swojego kominka, wrzucił do niego zielony proszek i wypowiedział nazwisko przyjaciela:
-Blasie Zabini.
~**~