5. Wyrzuty sumienia?

-Blaise Zabini.
Twarz Dracona pojawiła się w kominku, któregoś z dormitoriów. Nie widział nikogo w pobliżu, więc krzyknął, aby kogoś tu zawołać.
-Diable!
Głucha cisza.
-Blasie!- już dawał po sobie poznać, że jest lekko zdenerwowany.
Nadal zero reakcji.
-Kurwa Zabini, ty kretynie!- wrzasnął ile sił w płucach.
Przed nim pojawił się Zabini, zupełnie jakby wyrósł spod ziemi. Chwilę po nim w pokoju pojawił się Mats, który zapewne słyszał krzyki blondyna.
-Czego się tak wydzierasz Smoku?- odezwał się Zab.
-Jednak dzisiaj spotkałem się z Granger- powiedział, ukrywając drganie kącików ust na wspomnienie ich wspólnej kąpieli.
-I co? Uwierzyła?
-Chyba tak, ale nie jestem do końca przekonany. W końcu to podobno najmądrzejsza czarownica od czasów Heleny Ravenclaw. Chociaż nie dawała po sobie poznać żadnych znaków zwątpienia- odpowiedział po chwili namysłu.
-Zobaczymy, czy nadal będzie taka mądra za parę tygodni- na twarzy Diabła pojawił się kpiący uśmiech.
-Taa… Ale powiedziałem jej, że…- urwał, czekając na reakcję przyjaciół.
-No chyba nie, że ja kochasz?- spytał zdziwiony Bell, który po chwili razem ze swoim czarnoskórym przyjacielem zaczęli się śmiać.
-Zgłupiałeś? Powiedziałem jej, że ty Blaise chcesz się z nią zaprzyjaźnić- skończył szybko.
Śmiechy ucichły, a dwójka Ślizgonów wpatrywała się w czarnoskórego przyjaciela z wyczekiwaniem.
-W sumie to nie taki zły pomysł. Będę mógł zbliżyć się nieco do tej rudej Weasley. Niezła jest, co?- wyszczerzył zęby do nich.
-Na Merlina, co się z tobą dzieje? Podoba ci się ta Wiewiórka, nie przeszkadza ci perspektywa spędzania czasu z Granger- powiedział Malfoy, lekko się przy tym krzywiąc.
-Wraz z czasem zmieniają się poglądy- odpowiedział Zabini, robiąc przy tym minę zamyślonego filozofa (Lol, nie miałam do czego porównać xD chodziło mi o taką osobę zamyśloną - dop. Autora).
Pozostała dwójka wychowanków Domu Węża wytrzeszczyła nie niego oczy ze zdumienia.
-No co? Czy mi już nie wolno powiedzieć niczego mądrego?
Ale zamiast odpowiedzi usłyszał tylko śmiechy swoim znajomych.
-Och, ale zabawne. Ha, ha, ha. Lepiej już idź Smoku- rzucił tylko na pożegnanie i zniknął w ciemnościach pokoju.
-Stary, czy ty naprawdę nie masz wyrzutów sumienia?- spytał Mats, korzystając z tego, że zostali sami w pokoju.
-Oj Bell. Mówisz tak, jakbyś mnie nie znał. Mam w nosie uczucia jakiejś Szla…- w porę ugryzł się w język- Jakiejś głupiej kujonki.
-Czy ja dobrze usłyszałem, czy ty, Draco Malfoy, arystokrata, zwolennik wytępienia czarodziei z mugolskich rodzin powstrzymałeś się przed użyciem słowa ,,szlama”?- dopytywał z niedowierzeniem.
-Po prostu, jako mieszkaniec domu Salazara Slytherina dotrzymuje danego słowa- bronił się.
-Ale jakoś nie umiesz żyć z postanowieniem ,,Będę lepszy od swojego ojca”- syknął szatyn.
-Straciłem ochotę na dalszą rozmowę z tobą. A i pamiętaj, że będziesz musiał teraz spędzać czas z tymi Gryfonkami.
-Mi to nie przeszkadza- odpowiedział zgodnie z prawdą, ale jego tleniony znajomy już zniknął z kominka.
***
Malfoy otrzepał twarz z popiołu i raz jeszcze ruszył w stronę łazienki. Stanął przed lustrem, przyglądając się sobie uważnie. Widział w nim blondyna ze stalowymi oczami. Jednak to one pokazywały jego prawdziwe oblicze. W nich można było teraz dojrzeć zagubienie, jednakże twarz została ta sama- maska.
,,Draco nie słuchaj go, ty nigdy nie będziesz podobny do tego tyrana! Nic złego nie robisz, tylko… No właśnie, co tylko? Bawisz się niewinną dziewczyną. Fakt, że to Granger, ale ona zdecydowanie za dużo wycierpiała już przez ciebie”- w jego głowie odezwał się głos sumienia.
Wrócił do swojego dormitorium, a następnie zasnął, myśląc o brązowowłosej dziewczynie.
***
Następnego dnia Hermiona obudziła się dosyć wcześnie. Spokojnie zajęła się swoim wyglądem, a następnie rozmyślaniem o wczorajszym dniu. Doszła do wniosku, że musi znaleźć prawdziwą przyczynę jego zachowania. W końcu udała się na śniadanie do Wielkiej Sali. Usiadła obok Ginny, która miała trochę nieobecny wyraz twarzy.
-Co jest Gin?- spytała, marszcząc przy tym czoło.
-Myślałam, że się przyjaźnimy!- żachnęła się.
-No bo tak jest! O co ci chodzi?!
-Dlaczego mi nie powiedziałaś, że się całowałaś z nowym Gryfonem?!- wyszczerzyła zęby do zakłopotanej przyjaciółki.
-Skąd wiesz?- zdziwiła się.
Miona natychmiast zrozumiała skąd Ginny o tym wie, więc odwróciła wzrok w stronę stołu Slytherinu. Skorzystała z okazji, że Draco akurat miał wzrok skierowany w jej stronę i obrzuciła go morderczym spojrzeniem. Ten tylko uniósł wysoko brwi w geście niezrozumienia.
-Cała szkoła już wie- usłyszała jęknięcie Herm.- Nie mądrze jest się całować przed portretem Grubej Dany.
Brązowooka oblała się szkarłatnym rumieńcem i ponownie skierowała wzrok na Tlenionego, tym razem przepraszający, on natomiast uśmiechnął się pod nosem.
-Ginny to był tylko pocałunek- zaczęła się plątać.
-Taa…, jasne- uśmiechnęła się szeroko.- To nic złego. Zresztą cała szkoła myśli, że jesteście parom- dodała Ruda.
-My parą?- spytała z niedowierzeniem.
-No, a nie?- usłyszała za sobą uwodzicielski głos.
-Ładnie to tak podsłuchiwać?- Hermiona udawała oburzoną.
-Ja nie podsłuchiwałem, tylko stałem za wami, wtedy gdy rozmawiałyście- pokazał swoje białe zęby w szerokim uśmiechu.
Ben usiadł obok Gryfonki i objął ją ramieniem co spowodowało zaciekawione spojrzenia nie tylko uczniów, ale i nauczycieli. Dziewczyna uniosła wzrok i ujrzała obok siebie chichoczącą płomiennowłosą przyjaciółkę, obok niej Harry’ego, który z zaciekawieniem jej się przyglądał oraz Rona, który chyba powstrzymuje się by w coś nie uderzyć.
***
-Oj, stary chyba teraz możesz już liczyć tylko na przegraną- zaszczebiotał blondynowi nad uchem Blaise, którego wzrok również był utkwiony w parze Gryfonów.
-Nie rozśmieszaj mnie. Ty nie poznajesz kto to jest?- spytał Draco, wciąż obserwując każdy ruch McPersowa.
-Ja chyba skądś go kojarzę- powiedział Mats, marszcząc przy tym czoło.- To nie on, wtedy na tej imprezie u ciebie, przeleciał połowę dziewczyn?- zwrócił się do tlenionego.
-Taa. A to oznacza…- zaczął.
-Że niedługo mu się znudzi nasza szlama, więc będziesz miał ułatwione zadanie- wyszczerzył zęby Zabini.
-Bingo. Ale on ma jakiś cel, w tym, że się z nią pokazuję, więc tak łatwo nie odpuści. Musimy mu pomóc.- Draco mówiąc to, wstał i ruszył w stronę ostatniego stołu.
Jego przyjaciele zrobili to samo, wymieniając się po drodze spojrzeniami. W końcu, gdy znaleźli się na miejscu już wiedzieli co ma zamiar zrobić tleniony.
~**~