23. Nowe pytania

Jejku, uwielbiam Was! <3 Nie spodziewalam sie tylu komentarzy i takiej liczby wyswietlen <3 Wasze zdania na temat rozdzialu bardzo pomagaja w pisaniu, o czym wiedza blogerki :3 Dlatego, mozecie czasami napisac (mowie do tych troszke leniwszych osob xd) co myslicie o rozdziale :) Nawet z anonima :D
Dobra nie przedluzam ^^
Zapraszam do czytania
***
Hermiona i Draco szli w stronę Działu Ksiąg Zakazanych. Oboje byli cicho, ponieważ każde z nich nasłuchiwało. Przecież to niemożliwe, żeby ktoś tu był. Tylko oni znajdowali się w bibliotece. Chyba.
~
Smok szedł przodem. O ile się nie mylił, McGonagall mówiła im, że drzwi są zamknięte i otworzą się dopiero wtedy, kiedy wykonają przynajmniej większą część szlabanu.
Cóż, przynajmniej więcej czasu spędzi w towarzystwie Granger, co jest mu na rękę. Kompletnie nie wiedział, jak zabrać się za realizację tego zakładu, ponieważ ta Gryfonka wie za dużo. I co to ma znaczyć z tą "Ognistą"?
Jeśli ona się wszystkiego domyśli, dzięki temu jednemu słowu, to on chyba zgłupieje. Fakt, niektórzy nazywają ją drugą Roveną, ale bez przesady! To tylko jedno słowo, po nim nie można nic odgadnąć. Ale ma jeszcze Rudą i Pottera do pomocy. Jednak Blaise na pewno nic nie powie, za bardzo naraziłby się Wiewiórce, a Złoty Chłopiec? On nie ma od kogo się czegoś dowiedzieć. Z Matsem się nie kumpluje, więc ta droga odpada. Poza nimi o zakładzie wie jeszcze Dafne i Pansy.
Pansy.
Ta dwójka ma ostatnio bardzo dobre relacje, więc jedynie od niej mógłby coś wyciągnąć. Ale przecież on i Czarna się przyjaźniom. Jednak szybko przyszła mu do głowy inna opcja.
Przecież Ślizgonka jest na nich obrażona za ten cały zakład, więc co jej szkodzi, przynajmniej naprowadzić tą kujonkę na rozwiązanie?
Nie. To Pansy. Oni się, jednak mimo wszystko przyjaźniom. Pansy, by tego nie zrobiła. Owszem, podenerwuje się trochę, pokrzyczy i poobraża, z resztą jak to kobiety, ale ich nie zdradzi.
Gdy Smok sobie to uświadomił na jego usta wpełz chytry uśmiech, a jego twarz przybrała pewny siebie wyraz.
~
Hermiona z lekkim niepokojem szła za Ślizgonem. Nie podobało jej się to, w jaki sposób się uśmiecha.
Coś za szybko się opanował po tym pytaniu. Cóż, najwyraźniej Malfoy jest bardzo pewny siebie. Niech poczeka jeszcze chwile, dopóki nie dowie się o co im wszystkim chodzi.
Ginny wyciągnie informacje od Zabiniego, w sumie to tylko ją upewni w swojej teorii, a Harry spróbuje się czegoś dowiedzieć od Parkinson. Merlinie, w tym roku szkolnym chyba po raz pierwszy od kilkuset lat Gryffindor zjednoczy się ze Slytherinem. Może te intencje nie są za bardzo szczere, ale bez przesady. Takie cuda się nie zdarzają. Poza tym, po co Malfoy wyciąga na wierzch jej rozmowe z Matsem? Prawda, powiedziała mu, że da im szansę, nawet chciała, ale ze względu na okoliczności tej nagłej przemiany, wstrzymała to. Ale skoro Tleniony, tak zareagował na to słowo i to po raz drugi, to coś jest na rzeczy. I ona dowie się o co tym trzem Wężom chodzi. Tylko w jaki sposób? Najwyraźniej będzie musiała bardzo dużo czasu spędzać w ich towarzystwie.
Jej dalsze rozmyślania przerwało wpadnięcie na coś twardego.
-Malfoy, co ty wyrabiasz?- syknęła zła.
Chłopak nic nie odpowiedział, tylko przyłożył palec do ust, dając jej znak, że ma być cicho.
Hermiona z niechęcią skinęła głową na znak zgody, bo chciała jeszcze coś powiedzieć.
Szła za Ślizgonem krok w krok, bo to wydawało jej się dziwne, aby ktoś tu był.
~
Draco widział już furtkę od Działu Ksiąg Zakazanych. Sprawdzą komu się nudzi o tej porze i po sprawie.
Pewnie to jakiś pierwszoroczniak robi sobie nocną wycieczkę po szkole. Z resztą, z tego co pamiętał, to jego ulubieni Gryfoni też sobie zrobili kiedyś taką wycieczkę. Niegrzeczne dzieci rozrabiają, a dobrzy Prefekci muszą się niepotrzebnie namęczyć.
Smok westchnął poirytowany. Nie dość, że miał odrabiać szlaban, który dostał właściwie za nic, to teraz na dodatek musi przeprowadzać śledztwo, aby dowiedzieć się, kto jest na tyle głupi, żeby przedłużać mu karę. Już miał pchnąć srebrną furtkę, ale ktoś mu to uniemożliwił. Przeniósł swój zniecierpliwiony wzrok na drobną rękę, która zacisnęła się na jego rękawie.
-Co ty robisz, Granger?- Spytał z lekkim rozbawieniem.
Gryfonka wspięła się na placach, tak aby szepnąć do niego:
-Tam ktoś jest. Widziałam cień- szepnęła to lekko piskliwym głosem.
Draco wyraźnie się zainteresował, bo przeszukiwał wzrokiem całe pomieszczenie, lecz nic nie zauważył. Spojrzał w stronę regałów Działu Ksiąg Zakazanych, ale tam też nic nie zauważył.
-Granger, tam nic nie ma- westchnął.
Dziewczyna zrobiła oburzony wyraz twarzy i powiedziała mocnym głosem.
-Tam- wskazała palcem na najbliższy regał.- Przyjrzyj się uważnie.
Szukający Slytherinu wytężył mocniej wzrok. Jednak tym razem również nic szczególnego nie zauważył. Chwila. Nie. Coś tam rzeczywiście jest. Zrobił krok w przód, żeby bardziej się przyjrzeć.
~
Herm mogłaby przysiąc, że widziała cień człowieka pomiędzy dwoma najbliżej położonymi regałami.
Czekała aż Malfoy w końcu coś zauważy, by mogli w końcu wyjść z biblioteki.
Puściła rękaw chłopaka i obserwowała go uważnie.
Tleniony zrobił krok w przód i doszukiwał się tam czegoś ciekawego. Gdy Miona zauważyła, jak przez jego twarz przechodzi dziwny cień, a on sam zaczął się odwracać, nagle zgasło światło.
Zdziwiona szatynka krzyknęła cicho i zbliżyła się do blondyna.
Stalowooki z całych sił powstrzymywał się przed głośnym zaśmianiem. Myślał, że ta Gryfonka jest trochę bardziej odważna. Jednak on sam się mocno zdziwił. Coś tu nie gra. Tylko co?
Znowu usłyszeli szmer za sobą, a potem głośne skrzypnięcie drzwiczek.
Miona czuła, jak jej serce zaczyna bić w przyśpieszonym tempie.
Co do cholery jasnej się tu dzieje?
Przysunęła się jeszcze bliżej do chłopaka, ponieważ obawiała się trochę tego, co przed chwilą wyszło z Działu Ksiąg Zakazanych. A dodatek było tak ciemno, że nic a nic nie było widać.
Słyszała powstrzymywany śmiech Ślizgona. Prychnęła cicho. Przecież ona wolała dać temu komuś wolną drogę do drzwi.
Nagle zapanowała grobowa cisza w bibliotece. Wszystkie szmery i kroki umilkły. Czekoladowooka omiotła spojrzeniem całe pomieszczenie, ale to nic nie dało, ponieważ nadal panowały tu egipskie ciemności.
-Już Granger, nic ci nie grozi- zironizował.
Gryfonka odsunęła się od niego szybko. Odruchowo chciała wyciągnąć różdżkę, aby zapalić światło, jednak przypomniało jej się, że są na szlabanie, więc musiała ją oddać McGonagall.
-Fajnie, ciekawe jak mamy wyjść stąd po ciemku- sarknęła.
Draco zaśmiał się cicho i wyciągnął coś z kieszeni.
-Lumos- mruknął pod nosem, a z jego różdżki wydobył się snop jasnego światła, który oświetlił zdziwioną twarz dziewczyny.
Herm przez chwilę patrzyła na niego osłupiała, ale szybko to zdziwienie przerodziło się w wściekłość.
-Czy wszyscy Ślizgoni nie potrafią odbyć szlabanu bez różdżki?
-Nie, tylko ja, Blaise, Mats i Pansy- wzruszył ramionami.
-Jasne- prychnęła.- Chodźmy lepiej, bo nie mam zamiaru tu dłużej zostać.
~
Smok z lekkim uśmiechem ruszył przed siebie, oświetlając drogę.
Przynajmniej mają z glowy jeden problem.
Od samego początku wiedział, że ten szlaban nie przyniesie ze sobą nic dobrego.
Powoli zbliżali się do drzwi.
Odwrócił głowę w stronę czarownicy. Wolał się upewnić, czy wciąż idzie za nim.
Gryfonka miała nieobecny wzrok i zmarszczone czoło, co mogło świadczyć, o tym że myślała nad czymś intensywnie.
Stalowooki z powrotem patrzył przed siebie. W pewnym momencie mignęło mu coś czarnego, jakby peleryna przed oczami.
Zdziwiony skręcił w stronę regałów o tematyce Czarodziejskich korzeni.
-Malfoy, gdzie ty jesteś?- pisnęła Hermiona.
Zapomniał, że on dawał jedyne źródło światła. Pokręcił z rozbawieniem głową i zawołał:
-Tutaj.
-O, no pewnie, wiem gdzie- usłyszał.
-Skręć w lewo i idź prosto, dopóki nie zobaczysz światła- poinstruował ją.
Po chwili usłyszał coraz głośniejsze kroki za nim. W końcu oboje szli przed siebie.
-O ile się nie mylę to drzwi są w drugą stronę.
-Chyba ten ktoś wciąż tu jest.
~
Pięknie. Jeden rok chciała mieć spokojny. Ale niee, niech Granger się jeszcze trochę pomęczy.
I kto do cholery, złamał zaklęcie McGonagall? To jest wręcz niemożliwe.
Chłopak skręcał właśnie w kolejną "uliczkę", jednak jej wzrok przykuło coś, co leżało na podłodze.
Miona ruszyła w stronę.
-Ty, Ślizgon. Chodź tu poświecić.
Poczekała na czarodzieja, a kiedy lekko poirytowany zjawił się obok, to ona przyklękła nad znaleziskiem.
Była to zwykła lampka oliwna, która leżała na podłodze cała rozbita.
-No to teraz mamy pewność, że ktoś tu jest- mruknęła bardziej do siebie.
Co tu się dzieje?
Chciała podnieść jeden odłamek do ręki. Po prostu musiała go wziąć. Nie umiała tego wytłumaczyć, ale coś jej kazało.
Gdy jej ręka prawie dostała, to czego chciała, ktoś jej to nagle uniemożliwił.
Oburzona podniosła wzrok na swoją rękę, na której były zaciśnięte blade palce.
-Zostaw to, Granger. Lepiej na razie niczego nie dotykaj- powiedział Malfoy i podejrzliwie przyglądał się odłamkom szkła.
Nim dziewczyna zdążyła coś odpowoedzieć, ponownie zapanował mrok w bibliotece, a ich oświetlały pojedyncze blaski księżyca.
-No zapal tą różdżkę, kretynie- warknęła.
Tleniony chciał już jej coś odpyskować, ale jego uwagę przykuło to, n i e  m i a ł  tej różdżki.
-Co jest?- spytał sam siebie.
Herm czuła się, jak w jakimś kiepskim mugolskim horrorze. Chciała się podnieść z podłogi, kiedy usłyszała jakieś dziwne skrzypnięcia. Zaniepokojona spojrzała przed siebie. Jej oczy zrobiły się wielkie z przerażenia, a z jej gardła wydobył się zduszony krzyk.
~
Draco momentalnie odwrócił głowę w jej stronę. Jego oczy również nie dowierzały. Na tą drobną Gryfonkę przechylał się cały rząd regałów książek.
-Granger, kobieto wstawaj i się odsuń- powiedział głośno, ale ona nie zareagowała.
Przecież do takiego czegoś potrzebna jest pomoc magii. Żaden człowiek samodzielnie, by nie przechylił takiego ciężaru. Kiedy zauważył, że dziewczyna wciąż siedzi nieruchomo, postanowił zrobić wyczyn godny Pottera.
Podbiegł do niej i próbował ją podnieść. Ale ona pozostawała cały czas w tej samej pozycji.
-Granger, wstawaj!- Warknął.
-Nie mogę- zawołała przerażona.
Zniecierpliwiony chłopak spojrzał na nią, jak na idiotke i spytał:
-Jak to nie możesz? Wstawaj i się nie wygłupiaj, bo nas oboje przygniecie!
-Nie mogę, bałwanie!
Smok już cały zły spojrzał na nią i chciał jej powiedzieć, że zaraz ją tu zostawi, ale jego uwagę przykuła opuchnięta i zraniona ręka, obok której leżał jeden z kawałków rozbitej lampy.
-Mówiłem ci, żebyś jej nie ruszała- powiedział z wyrzutem.
-To nie moja wina!- Pisnęła.- Przez to nie mogę się ruszyć- powiedziała nienaturalnie wysokim głosem.
Klątwa- przeszło Ślizgonowi przez głowę.
Niedobrze. Bardzo niedobrze. Gdyby miał różdżkę, to by zatrzymał ten cholerny regał. Nagle mu się przypomniało, co im grozi.
Spojrzał przed siebie i zauważył, jak kilka książek leży już na ziemi, a sama półka prawie leży na nich.
Nie pozostało mu nic innego. Chwycił dziewczyne ramionami (chodzi mi o takie zakrycie, ale nie wiedziałam, jak to napisac, zeby nie wyszlo za slodko x.x~ dop. Aut.) i czekał na jakiekolwiek uderzenie. Jednak nic takiego nie nastąpiło. Oboje otworzyli oczy i spojrzeli przed siebie. Półka zatrzymała się tuż nad nimi. Ale dlaczego nie spadła?
-Czy wy nawet na szlabanie musicie zrobić takie zamieszanie?
~
Hermiona odetchnęła głęboko i odchyliła głowę do tyłu, która natrafiła na coś miękkiego. Zdziwiona spojrzała w górę i napotkała rozbawione spojrzenie stalowych tęczówek. Zarumieniła się lekko i wstała szybko. Zakręciło jej się w głowie, ale złapała się szybko ściany, by nie upaść. Spojrzała z wyrzutem na swoją opuchniętą rękę.
Dopiero potem odwróciła wzrok w stronę źródła głosu, który należał do ich wybawcy.
Światła paliły się na nowo, więc ze zgrozą stwierdziła, że to opiekunka jej domu.
-To nie nasza wina.
-W to nie wątpię, panie Malfoy. Czy którekolwiek z was zechce mi wytłumaczyć, co wy tu wyrabialiście?- spytała trochę zła.
Jednak żadne z nich nic nie powiedziało. Przecież sami nie wiedzieli, co lub kto to był.
Starsza czarownica westchnęła zrezygnowana i powiedziała tylko:
-Slytherin otrzymuje dziesięć punktów. A teraz idźcie stąd, chyba że chcecie to wszystko posprzątać.
Nie trzeba było im tego drugi raz powtarzać. Draco ruszył w kierunku lochów, a Hermiona w stronę Skrzydła Szpitalnego.
***
Ginny wyszła z Pokoju Wspólnego Gryffindoru zaraz po przyjaciółce. W szampańskim nastroju przemierzała korytarze. W końcu załatwi jedną sprawę. I będzie mogła zająć się wyciągnięciem czegoś od Blaise'a na temat Ognistej. No ciekawe, co wymyślili ci trzej idioci. Po Malfoy'u, by się wszystkiego spodziewała, ale niekoniecznie wplątywała w to Zabiniego i Matsa.
Dziewczyna potrząsnęła energicznie głową, aby wyrzucić tłoczące się myśli z głowy. Ruszyła pewnym krokiem przed siebie.
Po kilkunastu minutach dotarła pod kamienną ścianę. Uśmiechnęła się pod nosem, bo tym razem znała hasło.
-Salazar- powiedziała cicho. Kto wymyśla takie oczywiste hasła?
Kiedy chciała ruszyć przed siebie, zauważyła, że przejście się nie otworzyło. Pewny siebie uśmiech od razu zszedł z jej twarzy.
-Oh, no serio?- warknęła przed siebie.
Oczywiście, jak ona zna hasło, to już od razu jest inne. Westchnęła zirytowana. Znowu jest zdana na łaskę jakiegoś Ślizgona.
Minuty mijały, a nadal nikt nie przychodził. Ginny siedziała pod ścianą, czekając na zbawienie. Mogła wziąć różdżkę, przynajmniej nie musiałaby tyle czekać. Rozglądała się za kimś znajomym, ale nikogo nie widziała.
Och, Ginny nie oszukuj się! Ciekawe jakim znajomym. Blaise siedzi sobie u siebie w dormitorium i czeka na ciebie, Mats pewnie siedzi nad książkami, Malfoy jest na szlabanie z Mioną, a nikt inny znajomy ze Slytherinu chyba nie istnieje.
-Weasley, co ty tu robisz?- Usłyszała nad sobą.
Gin podniosła leniwie wzrok i zobaczyła nad sobą Parkinson i Greengrass.
Dzięki, ci Merlinie!
-Siedzę sobie.
-Blaise nie podał ci hasła?- spytała z wesołymi ognikami blondynka.
Gryfonka nic nie odpowiedziała, tylko wstała i zrobiła miejsce Ślizgonką.
Odczekała chwilę, a gdy tylko kamienna ściana się rozsunęła, rzuciła krótkie "dzięki" i wbiegła do środka, nie zwracając uwagi na Pansy, która już otwierała usta, by coś powiedzieć.
Ruda weszła do dormitorium Zabiniego bez pukania, co spotkało niezadowolone spojrzenie chłopaka. Miała rację, Mats siedział na swoim łóżku i coś czytał.
Omiotła spojrzeniem pomieszczenie. Dormitorium Ślizgonów nie różniło się za bardzo od dormitoriów Gryfonów. W środku stało pięć łóżek ze szmaragdowymi pościelami, na środku pokoju ogrzewacz, który ledwo co chodził, a pod ścianami stały różne meble, należące do któregoś z chłopaków. Pozostałe trzy łóżka były puste.
Dziewczyna spojrzała na szatyna, a on zrozumiawszy jej spojrzenie z lekkim grymasem i głośnym westchnieniem wyszedł z pokoju, jednak nie zapomniał o dorzuceniu kilku swoich knutów.
-Mówi, że jest zaszczuty, a sam na sam to się z nią spotyka. Zdecyduj się Diable- powiedział i szybko zniknął za drzwiami, unikając tym samym pudełka z atramentem.
Weasley'ówna spojrzała na bruneta zdziwiona, ale nic nie powiedziała. Usiadła na łóżku Matsa i od razu przeszła do konkretów.
-Akta, Zabini.
Diabeł uśmiechnął się leniwie i spojrzał na nią rozbawiony.
-Jaką mam pewność, że odpowiesz mi na pytania?- spytał, przyglądając jej się uważnie.
Czarownica wyraźnie się obruszyła.
Przecież ona jest Gryfonką! Oni nie łamią danego słowa!
-Jestem Gryonką, nie łamię danego słowa- prychnęła.
-I to ma mnie przekonać?
-Nie musi. Zawsze mogę pogadać z Matsem, albo Parkinson i dowiem się o co chodzi wam z Hermioną- posunęła się do nieczystych zagrywek.
Diabłu mina trochę zrzedła, ale zachował dobrą minę do złej gry. Przecież przyjaciele, by ich nie zdradzili. Ale wolał nie ryzykować.
-Dobra, trzymaj- powiedział i rzucił jej na kolana grubą teczkę, na której ładnym, czarnym pismem było napisane: Anabell Zabini
Ginny z szerokim uśmiechem na twarzy wzięła teczkę w ręce. Bingo. Uwielbia dostawać, to co chce. To teraz ma lekturę na najbliższe godziny.
Bursztynowooka wstała szybko i zmierzała już do drzwi, jednak ktoś jej to uniemożliwił.
-Chyba o czymś zapomniałaś, Wiewiórko.
-O co ci... Aaa. No to pytaj, bo chce to przeczytać- spojrzała na niego uważnie.
Blaise tak śmiesznie ściągał brwi, kiedy myślał.
-Skąd ci nagle przyszło do głowy słowo Ognista?
Gin zawahała się przez chwilę. I co ma mu w takim razie powiedzieć? Przecież nie powie mu, że Hermiona podejrzewa ich o nieszczerość. Taka głupia to nie jest.
Cóż, trzeba będzie trochę pokombinować.
Wyprostowała się i przystawiła swoje usta do jego ucha, po czym szepnęła:
-Blaise, oboje wiemy, że coś kombinujesz. I to widać. Następnym razem uważaj- i odsunęła się od niego.
Brunet patrzył na nią zdezorientowany. Właściwie, to niczego się nie dowiedział. Przeklęte Gryfonki.
-To nie jest odpowiedź.
-Ależ oczywiście, że jest! Innej nie dostaniesz- powiedziała słodko i wyminęła chłopaka, żeby wrócić do siebie.
-Nie tak szybko, Weasley. Przyszłaś do mnie sama i mam zamiar to wykorzystać- zawołał wesoło Zabini i przyciągnął do siebie zdziwioną czarownice, łącząc ich usta.
Tak, akta mogą poczekać.
***
Żeby oni mogli się migdalić to musieli go wyrzucić z własnego dormitorium. Rzeczywiście, Ruda potrafi manipulować ludźmi.
Mats siedział w jednym z foteli i czytał swoją książkę.
Już od kilkunastu minut siedzi w Pokoju Wspólnym, a Ginny nadal nie wychodzi. No ładnie jest zaszczuty.
Czas mijał, a nadal nikt się nie pojawiał.
Zniecierpliwiony chłopak wziął książkę i już zmierzał w stronę swojego dormitorium, jednak przeszkodziło mu wołanie:
-Mats, stój!
Szatyn się odwrócił i zobaczył trochę bardziej bledszego niż zazwyczaj Dracona. No to było dziwne.
-Coś się stało?- Podszedł do przyjaciela.
-To był najdziwniejszy szlaban w całym moim życiu- powiedział tylko i pokazał mu gestem, że mają usiąść na kanapie, by pogadać.
Po kilku minutach, gdy Smok skończył swoją opowieść, zdziwiony Ślizgon próbował wszystko poskładać w całość.
-A Hermionie nic się nie stało?
Stalowooki spojrzał na niego, jak na idiotę, ale odpowiedział.
-Nie wiem, poszła do Skrzydła Szpitalnego. Mam podejrzenia, że to mogła być klątwa.
Bell skinął tylko głową i wstał. Malfoy zrobił to samo.
~
Oboje szli korytarzami, idąc do jednego, który jest najbardziej zapomnianym.
-Musiałeś go schować, tak daleko?- Narzekał blondyn.
Zielonooki parsknął tylko, kręcąc głową nad głupotą chłopaka.
W końcu dotarli na miejsce.
Mats wyciągnął z kieszeni różdżkę, która należała do Bena i wypowiedział cicho zaklęcie.
Usłyszał szczęk zamka, po czym pchnął drzwi.
-Ciekawe kto go teraz pozna- parsknął Ślizgon.
Wszedł do środka, ale nikogo nie zobaczył. W środku nie było Bena.
-To nie możliwe. Tylko ja mogłem otworzyć te drzwi- powiedział cicho, patrząc z niedowierzaniem do pustego pomieszczenia.
-O cholera- mruknął Malfoy pod nosem,
~**~
Najgorszy rozdział x.x
REKLAMA UMC UMC UMC :D
Wejdźcie, przeczytajcie, skomentujcie :D
Prosiłabym Was też o oddanie głosu w ankiecie :3